کمبود چه ویتامین هایی زخم های دهانی ایجاد می کند؟
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۳۷۹۹۹۰
کاهش مدت شیوع، تعداد زخمها و میزان درد در پنج و ۶ ماه درمان با ویتامین B۱۲، صرفنظر از سطوح اولیه ویتامین B۱۲ در خون میزان قابلتوجهی بود.
به گزارش برنا؛ زخمهای دهانی، ضایعات کم عمق کوچکی در داخل دهان هستند که میتوانند خوردن را دردناک کنند. آنها معمولا مشکلساز نیستند و اغلب طی یک یا دو هفته بهبود مییابند با این حال میتوانند نشانه پایین بودن میزان ویتامین B۱۲ باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سایر علائم رایج کمبود ویتامین B۱۲ کاهش اشتها، سردرد، احساس خستگی یا افسردگی و احساس تنگی نفس بعد از ورزش است.
نتایج تحقیقی نشان داده است که مصرف مکمل ویتامین B۱۲ میتواند زخمهای دهان و درد ناشی از آن را کاهش دهد.
در این تحقیق، ۵۸ فرد مبتلا به زخم دهان به مدت ۶ ماه مکمل ویتامین B۱۲ یا دارونما مصرف کردند. سه چهارم افرادی که این ویتامین را مصرف کردند تا پایان مطالعه عاری از زخم بودند و فقط در ۳۲ درصد از افرادی که دارونما مصرف کرده بودند در همان مدت زخمی مشاهده نشد.
محققان اظهار کردند: متوسط مدت شیوع و تعداد متوسط زخم در هر ماه در هر دو گروه در چهار ماه اول آزمایش کاهش یافت.
آنان بیان کردند: کاهش مدت شیوع، تعداد زخمها و میزان درد در پنج و ۶ ماه درمان با ویتامین B۱۲، صرفنظر از سطوح اولیه ویتامین B۱۲ در خون میزان قابلتوجهی بود.
در طول ماه آخر درمان، تعداد زیادی از شرکتکنندگان در گروه مداخله به وضعیت زخم بدون آفت دست یافتند.
کمبود ویتامین B۱۲ با مکملها یا تغییرات رژیم غذایی به راحتی برطرف میشود.
بدن از ویتامین B۱۲ برای ساخت گلبولهای قرمز خون و حفظ سلامت سیستم عصبی استفاده میکند.
سطح ویتامین B۱۲ را میتوان از طریق مکمل یا خوردن غذاهایی مانند لبنیات، جگر، ماهی آزاد و تخممرغ افزایش داد همچنین غلات صبحانه غنی شده با ویتامین B۱۲ نیز مفید هستند.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: ویتامین افسردگی درمان رژیم غذایی سلامت صبحانه افسردگی ویتامین کاهش درد ویتامین B۱۲
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۳۷۹۹۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بحران کمبود پرستار در کانادا
کارشناسانِ نظام درمانیِ کانادا پس از انجام یک مطالعه آماری دریافتهاند ۷۰ درصد از مردم این کشور نگران عدم دسترسی به مراقبتهای بهداشتی ضروری و کارآمد هستند و یکی از عواملی که این معضل را تشدید میکند، کمبود پرستار در بخشهای مختلف درمانیِ کاناداست.
به گزارش ایسنا، در حال حاضر افزایش تقاضا برای دریافت خدمات پرستاری در کانادا بسیار بیشتر از عرضه فعلی است.
کارشناسان آماری کانادا گزارش دادهاند که در سال ۲۰۲۱-۲۰۲۲ میلادی، پرستاری نسبت به هر شغل دیگری، جایگاههای خالی بیشتری در این کشور داشت و پرستاران بیش از ۲۶ میلیون ساعت اضافه کاری داشتند.
سیستم بهداشتی درگیر با کمبود پرستارمدلهای پیشبینی نیز کمبود ۶۰ هزار پرستار در سراسر کانادا را تا سال ۲۰۲۲ پیشبینی میکردند و تخمین میزنند که تا سال ۲۰۳۰ این تعداد تقریبا دو برابر شود و به بیش از ۱۱۷ هزار پرستار برسد.
کمبود قابل توجهی در تعداد پرستاران وجود دارد و حفظ پرستاران موجود که دارای تحصیلات و تخصص لازم هستند، ضروری است.
در سال ۲۰۲۴، فدراسیون اتحادیه های پرستاری کانادا (CFNU)، یک نظرسنجی از ۵۵۹۵ پرستار انجام داد که ۳۰ درصد آنان از شرایط شغلیِ خود ناراضی بودند و ۴۰ درصد نیز قصد ترک پرستاری یا بازنشستگی را دارند.
بار کاری زیاد و تعداد ناکافی پرسنلدر همین حال اکثر پاسخ دهندگان به نظرسنجی CFNU این ناامیدی را به بار کاری زیاد و تعداد کارکنان ناکافی نسبت دادند. یکی از دلایل افزایش حجم کار، مراقبت از بیماران بیشتر از ظرفیت تخت است. ۷۰ درصد از پرستاران در این کشور گزارش دادند که محل کار آنها به طور منظم بیش از ظرفیت فعالیت دارد.
حتی زمانی که بخش های مراقبتی شاهد کاهش تعداد پرستاران هستند، نیازهای بیمار تغییر نمی کند و تعداد کمتری از پرستاران باید این نیازها را برآورده کنند. پرستاران همچنین تحت تأثیر کمبود در سایر بخش های بهداشتی مانند فیزیوتراپی هستند و مجبور هستند وظایف اضافی هم برای رفع نیازهای بیماران داشته باشند.
تعداد پرسنل ناکافی، بار کاری پرستار را به بالاتر از نیازهای عادی افزایش می دهد و می تواند ایمنی بیمار را نیز تهدید کند. هنگامی که کارکنان کافی وجود ندارد، پرستاران از بخشهای دیگر ممکن است برای پوشش دادن این خلا متحمل بار اضافی شوند. به عنوان مثال، پرستاری که در بخش ارتوپدی مشغول فعالیت است، ممکن است به بخش مغز و اعصاب منتقل شود.
۴۲ درصد از پرستاران در نظرسنجی CFNU در سال گذشته مجبور به نقل مکان برای انجام وظایف دیگر شدند و ۴۰ درصد از آنها اذعان کردند برای بخش مراقبتی که به آن اعزام شده اند آموزش کافی ندیده اند.
تعداد کارکنان ناکافی بیتردید می تواند منجر به کاهش مراقبتها از بیمار در جایی که نیازهای بیمار برآورده نشده است، شود. مثالهای رایج عبارتند از تأخیر یا عدم پاسخگویی به زنگهای تماس بیمار یا کمک به مراقبت شخصی.
در همین حال، نگرانی پرستاران در مورد ارائه مراقبت های نامرغوب بر حفظ شغل توسط آنها تأثیر می گذارد زیرا ممکن است ناراحتی اخلاقی را تجربه کنند. پریشانی اخلاقی با افزایش قصد ترک شغل یا حرفه ارتباط زیادی دارد.
داشتن اضافه کاریهای اجباری و نداشتن زمان مناسبت بین شیفتهای کاری برای ریکاوری هم یکی دیگر از معضلات حرفه پرستاری در کاناداست.
پیامدهای کمبود پرستاربه گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، عوامل مرتبط با ساعت کار پرستاران بر ایمنی بیمار تأثیر می گذارد. مطالعه CFNU نشان داد شیفت های طولانی منجر به نقص در مراقبت از بیمار می شود و پرستاران کاهش قدرت بدنی، تمرکز و توانایی دلسوز بودن را گزارش می دهند. خستگی منجر به اشتباهات دارویی نیز می شود.
خستگی با خواب آلودگی و مشکل در بیدار ماندن، هم در شیفت کاری و هم در هنگام رانندگیِ پرستاران به سمت خانه پس از پایان شیفت کاری مرتبط است. این وضعیت یک خطر جدی برای بیماران، پرستاران و همه کانادایی ها در جاده ها است.
مشخص شده است که خستگی مداوم بر سلامت پرستاران تأثیر می گذارد. این وضعیت بر حضور و غیاب کاری تأثیر میگذارد که کمبود را بیشتر میکند.
کارشناسان میگویند: همه کانادایی ها باید نگران کمبود پرستار باشند و بدون تلاش برای حل این بحران جدی در نظام درمانی این کشور، توانایی کاناداییها برای دسترسی به مراقبت ایمن و دلسوزانه به خطر خواهد افتاد.
این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است.
انتهای پیام